Ik word langzaam wakker en kijk op mijn telefoon die op het nachtkastje ligt. Het is 02:43 uur op zondag 15 maart 2020. Ik droomde dat er een virus door ons land rondwaarde; een bedreiging voor gezondheid en economie. Dan dringt de werkelijkheid tot mij door. Dat dit geen boze droom is, maar de realiteit en ik voel een misselijkheid opkomen. Wat een bizarre en surrealistische gewaarwording.
Vreemd genoeg speelt er tegelijkertijd een prachtig liedje van Eefje de Visser door mijn hoofd. Ik ga even zitten op de rand van mijn bed en laat de gesprekken passeren die ik gisteren mocht hebben met de mensen om mij heen. ‘Kijk naar boven, naar de sterren, de lichtpuntjes, niet naar de hoge golven van de zee’. Ik ga weer liggen, doe een ademoefening volgens de methode van Dixhoorn en val weer in slaap.